آزمایش سایناک

آزمایش سایناک : اثبات اتر و رد نسبیّت انیشتین.

این یکی از آزمایشات بسیار مهم در مبحث ساکن و مسطح بودن زمین است.
🔸این آزمایش برای نسبیّت گرایان تقریبا گیج کننده بود.آزمایشی تجربی در سال ۱۹۱۳ توسط فیزیک دان فرانسوی جرج سایناک انجام شد، که البته مانند بقیه آزمایشات نادیده گرفته شد. سایناک استاد فیزیک نظری در دانشگاه پاریس بود. از جمله فعالیت های قبلی او، کمک به پیر کوری در تعیین خواص رادیوم، و همچنین کشف اشعه های ثانویه و اثرات مختلف دیگر نوری بود. نتایج تداخل سنجی او چندین بار تکرار شده است و این بسیار عجیب است، که چرا علم مدرن درحال نادیده گرفتن نتایج آزمایش سایناک و تبلیغ نظرات انیشتین است. این بسیار جالب است که سایناک همان اصل مایکلسون مورلی را به کار گرفت.
همانطور که سایناک خودش این را توصیف می کند، این روش متداول تداخل سنجی است.
“من چرخش یکنواخت را اعمال کردم، در یک یا دو چرخش در هر ثانیه اطراف یک محور عمودی، یک سطح افقی (۵۰ سانتیمتر قطر) بطور کامل، قطعه های مختلف یک تداخل سنج شبیه به آنچه که در تحقیقات قبلی من استفاده شد و در سال ۱۹۱۰ شرح داده شد را حمل می کند.دو پرتو تداخل که توسط چهار آینه در لبه این صفحه چرخان منعکس شده اند، در جهت مخالف بر روی یک مدار افقی که شامل یک منطقه مشخص S است، هستند.این مجموعه متحرک شامل منبع نور (یک لامپ الکتریکی کوچک)، گیرنده – یک صفحه فوتوگرافیک کوچک، که حاشیه تداخل را که در مرکز تلسکوپ قرار دارد؛ ثبت می کند.عکس های تعیین شده cw در یک چرخش ساعت گرد صفحه به دست می آید و همچنین عکس های تعیین شده ccw در یک چرخش پاد ساعت گرد به دست می آید.در این دو نوع عکس، مرکز حاشیه مرکزی دو موقعیت مختلف را ارائه می دهد. من این جابجایی مرکز تداخل را اندازه گیری می کنم.”

🔸 تفاوت یک میز (صفحه) چرخشی به جلو و عقب هدایت می کند.
🔸در حالی که دومی پرتو نور را در یک دایره بسته بر روی یک میز دوار هدایت می کند.
به این ترتیب، آزمایش مایکلسون-مورلی به دنبال یافتن حرکت زمین است، در حالی که آزمایش سایناک به دنبال کشف چرخش زمین است یا (در شرایط  زمین مرکزی، چرخش عالم به دور زمین).
 سایناک توضیح می دهد که چه چیزی را مشاهده خواهد کرد:
“بطور روشن، این باید به عنوان ظاهرسازی اتر شناخته شود. در یک سیستم، حرکت به عنوان یک کل با توجه به اتر، زمان سپری شده انتشار بین دو نقطه سیستم، باید تغییر کند؛ همانطور که اگر سیستم بی حرکت و تحت تاثیر باد اتری باشد، همانطور که باد امواج صوت را تحت تاثیر قرار می دهد، امواج نور نیز باید تحت تاثیر باد اتری قرار بگیرند و پس زده شوند. مشاهده اثر نوري مانند باد نسبی اتر شواهدی برای اتر فراهم می کند درست مانند تاثیر باد جو بر صوت که شواهدی از وجود اتمسفر در اطراف آن را به ما نشان می دهد.”

و سپس او نتایج خود را توضیح می دهد:
” برای من بسیار ساده است که ابتدا شواهدی از اتر را با ایجاد یک مدار نوری کوچک برای چرخش پیدا کنم. فرکانس N 2 سرعت در ثانیه (به صورت متوالی در هر جهت) من را به یک درجه از چرخش نسبی اتر πN ۴یا ۲۵ رادیان در ثانیه رسانده است(مجهز کرده است). یک چرخش یک نواخت و ساعت گرد، اینترفروگراف، یک باد اتری پاد ساعت گرد ایجاد می کند. فاصله بین حاشیه ها از ۰٫۵ تا ۱ میلیمتر است. اثر تداخل مشاهده شده به وضوح اثرحرکت نوری به دلیل حرکت سیستم در ارتباط با اتر و به طور مستقیم وجود اتر را نشان می دهد که لامپ های نوری فرنل و هویگنس را پشتیبانی می کند.”
بطور خالصه و مختصر، آنچه که آزمایش سایناک نشان داد این بود که یکی از پرتوهای نور، زمان طولانی تری را برای رسیدن به آینه ای که درحال دور شدن از آن بود نسبت به پرتو نور دیگر که آینه به سمت آن حرکت می کرد، سپری کرد. بنابراین ادعای نسبیّت خاص (که در نظر دارد سرعت نور باید برای همه ناظران یکسان باشد) نقض شد. واضح است که دو سرعت متفاوت برای پرتوهای نور که فاصله یکسانی را می پیمایند وجود دارد. خب پس چه چیز باعث می شود یکی از پرتو های نور کندتر حرکت کند؟!  سایناک گفت؛ که این امر به این دلیل است اتر مانع سرعت آن شده است-یک مقاومت که به راحتی توسط چرخاندن میز تولید می شود.  بنابراین نتایج قابل پیش بینی و دقیق این است که “اثر سایناک”، همانطور که به همان نام شناخته می شود، به طور معمول در تکنولوژی امروز به منظور سنجش چرخش و همچنین درژیروسکوپمکانیکی استفاده می شود.

🔻همانطور که در بالا ذکر شد، در سال ۱۹۰۴، آلبرت مایکلسون قبلا پیش بینی کرده بود که ناظران روی زمین، اگر درحال حرکت و چرخش با منبع نور و صفحه باشند؛ یک الگوی تداخل را مشاهده خواهند کرد که ، وابسته به چرخش مطلق سیستم است.این دقیقا همان چیزی است که سایناک نشان داد، اما با استفاده از یک میز آزمایشگاهی با دو گیرنده مکانیکی به جای دو ناظر انسانی. تداخل سنج سایناک به عنوان ناظر در نظر گرفته شد و منبع نور و آینه های آن، همگی درحال حرکت و چرخش در یک سیستم ثابت و یکسان بودند. تنها چیزی که سایناک در خارج از سیستم اضافه کرده بود میز متحرک بود. سایناک تجهیزات را در حال چرخش می دید، اما تداخل سنج یک ناظر دقیق و واقعی بود و در آن مشاهدات، تغییرات حاشیه ای را ثبت کرد و نشان داد که سرعت نور ثابت نیست. نسبیّت گرایان (باورمندان به خورشید_مرکزی) امروز این شواهد را رد می کنند و ادعا می کنند که نسبیت خاص برای سیستم های چرخشی کار نمی کند؛ یا حتی بر این موضوع اصرار دارند که این در سیستم های چرخشی کار می کند، اما در صورتی که به عناصر خارجی متعلق به نسبیت عام، تانسور متریک و چیز هایی مثل آن را اضافه کنیم.

 پس نتایج سایناک اثباتی برای چرخش مطلق جهان به دور زمین، و همچنین برای وجود اتر است.

🔻 نتایج سایناک (که علم را به ماکسول / فرنل / آراگو/ اِیری و….می رساند)، بسیار محکم و غیرقابل انکارتر از آن چیزی هستند که فیزیک کنونی خود را در جایگاهی قرار دهد که از آن ها به نفع نسبیّت استفاده کند.برای مثال، سیستم موقعیت یابی جهانی (GPS) نمی تواند ،بدون تنظیمات بر اساس نتایج تجربی سایناک به درستی کار کند. اثر_سایناک یک اصل جهانی برای تمام پرتوهای الکترومغناطیسی و همچنین پرتوهای نوترونی، موجهای de Broglie و حتی امواج صوتی است (درواقع هر چیزی که در مسیر و جهات مخالف حرکت کند).تمام پرتوها و امواج مختلف برای ماده و نور، تفاوت زمان مشابهی را مستقل از ماهیت فیزیکی تداخل نشان می دهند.
این تست عناصر مختلف نشان می دهد که اثر سایناک به طبیعت نور وابسته نیست، بلکه تنها بر اساس اصل حرکت مطلق است.

آزمایش حلقه لیزر اثر سایناک را تایید می کند. یک تأیید واقعا قابل توجه!